Eind 1999 bezoekt Wim Jammaer (°1978) J.M.H. Berckmans met het voorstel om een korte documentaire te maken over diens schrijverschap. In juni 2000 studeert Jammaer af aan het NaRaFi in de richting cinematografie met het project J.M.H. Berckmans – BIOTOOP ZERO. Berckmans is zeer opgetogen over het resultaat en prijst Jammaer voor zijn werk. Hij stelt voor om verder te gaan met het maken van video-opnames.
In die periode werkt Berckmans aan zijn boek Het onderzoek begint, samen met zijn literair secretaris Geert Breës. Het is een psychologisch zware tijd voor Berckmans. Hij heeft kort na elkaar zijn ouders verloren, en ook zijn goede vriend, de beeldend kunstenaar Albert Szukalski, overlijdt aan keelkanker. Berckmans is in diepe rouw, functioneert nauwelijks nog en kampt met ernstige fysieke problemen. Schrijven blijft zijn enige houvast in deze moeilijke periode.
In de herfst van 2002 wordt Het onderzoek begint gepubliceerd door uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. Op dat moment is Berckmans fysiek zo verzwakt dat zijn omgeving hem dwingt zich te laten opnemen in het ziekenhuis. Na een korte revalidatie wordt hij uit zijn woning gezet en verhuist hij naar een studio van het OCMW.
De samenwerking tussen Jammaer en Berckmans resulteert in enkele korte documentaires: J.M.H. Berckmans – BIOTOOP ZERO (2000) en De katatone sector (2003). Beide films worden vertoond tijdens De Nachten 2003, maar krijgen verder weinig publieke vertoningen. In 2004 volgt de korte film Ook Berlusconi drinkt Jupiler, die wordt vertoond op De Nachten 2004.
De jarenlange samenwerking en intense vriendschap met Berckmans maken een diepe indruk op de jonge filmmaker. In 2006 verschijnt Berckmans’ laatste boek tijdens zijn leven, Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel. De twee mannen blijven loyale vrienden tot Berckmans’ overlijden op 31 augustus 2008.
Eind 1999 bezoekt Wim Jammaer J.M.H. Berckmans met het voorstel om een korte documentaire te maken over diens schrijverschap. In juni 2000 studeert Jammaer af aan het NaRaFi in de richting cinematografie met het project J.M.H. Berckmans – BIOTOOP ZERO. Berckmans is zeer opgetogen over het resultaat en prijst Jammaer voor zijn werk. Hij stelt voor om verder te gaan met het maken van video-opnames.
In die periode werkt Berckmans aan zijn boek Het onderzoek begint, samen met zijn literair secretaris Geert Breës. Het is een psychologisch zware tijd voor Berckmans. Hij heeft kort na elkaar zijn ouders verloren en zijn goede vriend, beeldend kunstenaar Albert Szukalski, overlijdt aan keelkanker. Berckmans is in diepe rouw, functioneert nauwelijks nog en kampt met ernstige fysieke problemen. Schrijven is zijn enige houvast in deze moeilijke periode.
In de herfst van 2002 wordt Het onderzoek begint gepubliceerd door uitgeverij Nijgh & Van Ditmar. Op dat moment is Berckmans fysiek zo verzwakt dat zijn omgeving hem dwingt zich te laten opnemen in het ziekenhuis. Na een korte revalidatie wordt hij uit zijn woning gezet en verhuist hij naar een studio van het OCMW.
De samenwerking tussen Jammaer en Berckmans resulteert in enkele korte documentaires: J.M.H. Berckmans – BIOTOOP ZERO (2000) en De katatone sector (2003). Beide films worden vertoond tijdens De Nachten 2003. In 2004 volgt de korte film Ook Berlusconi drinkt Jupiler, die wordt vertoond op De Nachten 2004.
De jarenlange samenwerking en intense vriendschap met Berckmans maken een diepe indruk op de jonge filmmaker. In 2006 verschijnt Berckmans’ laatste boek tijdens zijn leven, Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel. De twee mannen blijven loyale vrienden tot Berckmans’ overlijden op 31 augustus 2008.
Anyway…
Hoe heten deze vreemde, vreemde lui,
als het al geen vreemde mensen zijn.
Zijn het omstaanders of medestanders,
zijn ze van de Bijstand gestuurd
of zijn het beginselvaste tegenstanders.
J.M.H. Berckmans
